In zijn boek “The Latte Factor” schrijft auteur David Bach over de kleine uitgaven die mensen elke dag doen. En als voorbeeld noemt hij het – onderweg naar werk – kopen van een (dure) koffie.
Het kopen van een kop koffie buiten de deur zul je wellicht niet direct merken in jouw portemonnaie. Maar door dit iedere dag te doen, resulteren al die koppen koffie aan het eind van de maand toch in een flink bedrag.
Ok, eens. Kleine uitgaven over een langere periode zullen (ongemerkt) optellen tot flinke kostenposten. En ik vind zeker dat hij een punt heeft, maar het advies om vervolgens al die kleine uitgaven niet meer te doen; daar ben ik het niet helemaal mee eens.
Bewust zijn van jouw uitgaven
Waar het volgens mij om gaat, is niet dat je geen kleine dagelijkse uitgaven meer zou mogen doen om jezelf te trakteren. Maar dat je ervan bewust wordt of je blij of gelukkig wordt van al die kleine aankopen.
We hebben allemaal wel van die kleine traktaties die we onszelf toestaan. Ook ik. En laat dat nou net met koffie te maken hebben. Voor mij is een kop koffie, buiten de deur, een moment van rust. Een moment waarop ik even op mezelf een boek lees, alleen ben met mijn gedachten of gewoon mijn hoofd leeg kan maken.
Ik word daar happy van. Een koffie op zich staat voor mij dus niet voor geluk, maar de activiteit die verbonden is aan het kopen van een kop koffie, juist weer wel.
Gelukkig worden van kleine dingen
En dat is denk ik de crux: ook al tellen die kleine uitgaven allemaal op tot behoorlijke sommen geld, waar je ook andere dingen van kunt gaan doen, ik kies er bewust voor om het wel uit te geven.
Zou ik geen koffie meer buiten de deur “mogen” drinken, dan is dat niet het einde van de wereld. Ik zou er wellicht iets anders voor in de plaats vinden.
Dit soort bewuste kleine uitgaven, ondanks dat ze geld kosten en ik het effect ervan weet, zorgen er tevens voor dat ik op andere vlakken juist geld bespaar op dingen waar ik niet gelukkig van wordt. Dingen die gemakkelijk ook een enorme optelsom zouden zijn.
Minimalisme en het maken van bewuste keuzes
Minimalisme speelt ook een rol bij het bepalen van mijn “Latte Factor”. Door me bewuster te zijn van het effect van mijn aankopen, heb ik inmiddels heel wat minder spullen en maandelijkse uitgaven.
Minimalisme gaat er voor mij namelijk niet om, zo min mogelijk spullen te hebben. Het gaat erom dat de spullen die ik heb, een functie hebben en ik er happy mee ben. Elke keer vraag ik me bij een aankoop af: “Heb ik dit echt nodig? Maakt me dit gelukkiger? Voegt dit iets toe aan mijn leven?”
Klagen en toch jezelf trakteren
Waar schrijver David Bach dan weer wel helemaal gelijk in heeft, is dat we in een tijd leven waarin mensen alsmaar klagen hoe slecht ze het wel niet hebben. En als je het écht niet breed hebt, snap ik dat.
Maar wanneer je dagelijks een kop koffie van 5 euro koopt, een abonnement op Netflix hebt en 2 keer per week uit eten gaat…en dan NOG zegt dat je “geen ruimte in jouw budget ziet om te (be)sparen”, dan gaat er iets mis in dat koppie.
Vraag jezelf eens af: wat maakt mij gelukkig?
Zet eens voor jezelf op een rij'tje waar je dagelijks, wekelijks of maandelijks allemaal geld aan uitgeeft. Zet al jouw uitgaven in twee kolommen:
- Kolom 1: Dingen waar ik gelukkiger van word
- Kolom 2: Dingen waar ik niet per se gelukkiger van word
Probeer dan allereerst eens te kijken naar de tweede kolom. Dit zijn de uitgaven waar je niet gelukkiger van wordt. Wat natuurlijk iets anders is dan “ongelukkig” ervan worden.
En doe vervolgens een experiment met jezelf: kies één ding vanuit de tweede kolom en neem je voor om hier een maand geen geld aan uit te geven. En schrijf in die maand op, wat het met je doet. Kun je zonder? Of wil je hier echt geld aan blijven uitgeven?
Ik heb dit experiment een aantal jaren geleden zelf gedaan. En ook al voelde het in het begin als “mezelf straffen” of “het zijn de kosten nou ook weer niet”, toch heb ik nu ongemerkt heel wat minder uitgaven in kolom 2.
Mijn uitgaven in kolom 1, daarentegen, ben ik heel blij mee. Toen ik het boek van David Bach las, wilde ik gelijk stoppen met al die koppen koffie buiten de deur. En dus ging het in kolom 2. Maar dat was meer, omdat ik schrok van het bedrag dat ik hier jaarlijks aan uitgaf.
Nu zijn alle kosten in kolom 1 voor mij het waard. Ik gooi er nog wel eens iets uit en er komt wel eens iets bij. Maar ik vraag me altijd bewust af waarom iets in de eerste en niet in de tweede kolom zou moeten staan.
Conclusie
Ben ik het nou compleet oneens met wat er in het boek “The Latte Factor” wordt gepredikt door David Bach? Nee, dat niet. Als het gaat om bewuste keuzes maken met betrekking tot kleine dagelijkse uitgaven, dan kan ik me daar helemaal in vinden.
Maar dingen niet meer doen of kopen vanuit het principe dat al die kleine uitgaven tot grote kostenposten leiden, daar heb ik moeite mee. Dat is voor mij te kort-door-de-bocht.
Het gaat er mij om dat je bewust bent van je uitgaven. En dat je ze gewoon eens onder de loep durft te nemen, om vervolgens te kijken of je er écht gelukkiger van wordt. Dan volgen de besparingen vanzelf.
Het boek “The Latte Factor” is te koop bij Bol.com
