Het mag gezegd worden: er is op dit moment heel wat onzekerheid in de wereld. Links en rechts blijven bedrijven gesloten en maken veel mensen zich zorgen over hun baan en daarmee, hun financiële zekerheid in de (nabije) toekomst.
Alleen al in de Verenigde Staten lopen de aanvragen voor uitkeringen in de miljoenen. En dit aantal is historisch hoog, want nog nooit eerder waren er zoveel mensen in zo'n korte tijd, die een uitkering nodig hadden. In Nederland zal dit ook langzaamaan gaan oplopen, al is het CBS altijd trager met dit soort cijfers dan hun Amerikaanse collega's.
Dit type cijfers en trends vertellen een verhaal achter het verhaal. En dit geeft wat mij betreft aan hoe deze coronacrisis nu al z'n impact heeft op de financiële zekerheid van mensen. Hoeveel banen staan er nu en straks op de tocht en hoe gaan mensen hiermee om?
Veilig voelen in tijden van voorspoed
We komen net uit een lange periode van meer dan 10 jaar, waarbij we het over het algemeen goed hadden. De werkloosheid stond inmiddels historisch laag en we leefden in een tijd van voorspoed. Zo'n situatie geeft mensen een veilig gevoel.
En wat doe je als je je veilig waant? Juist, dan ga je meer geld uitgeven. Er is immers geen reden (tenzij je er naar op zoek gaat) om je zorgen te maken over je baan of inkomen.
Maar dat kan, zoals nu, plots veranderen. Door omstandigheden die grotendeels niet te voorzien waren. Hoe zorg je nu dat je meer financiële zekerheid hebt in een onzekere tijd?
Het nut van een Emergency Fund
Allereerst wordt er in de wereld van personal finance vaak gesproken over het nut van een Emergency Fund. Spaargeld dat dient voor onvoorziene omstandigheden. Maar hoe groot of hoog dient dat spaarpotje dan te zijn?
Het algemene advies is 3-6 maanden aan leefkosten. Ok, dus als je 2.000 euro aan netto kosten hebt per maand en je kunt daar van leven, dan zou de hoogte van een Emergency Fund voor jou liggen tussen de 6.000 – 12.000 euro.
Mocht er dus iets gebeuren (je raakt je baan kwijt bijvoorbeeld), dan heb je genoeg geld om drie tot zes maanden zonder problemen door te komen, alvorens je toch echt weer een vorm van inkomen moet hebben.
Die drie tot zes maanden is natuurlijk HEEL persoonlijk. Voor iemand die een vaste baan heeft, over een goede skill-setbeschikt, minder uitgeeft dan er binnenkomt en geen reden heeft om zich zorgen te maken over ontslag, zal drie maanden wellicht genoeg zijn.
Voor iemand die vaker van baan wisselt en in het verleden lang erover gedaan heeft om weer aan een baan te komen, zal een spaarpot van 3 maanden waarschijnlijk niet heel veilig voelen.
Hoeveel spaargeld voelt als “veilig”?
Om die vraag te beantwoorden, bekijk ik even mijn eigen situatie. Ik heb op dit moment geen baan, dus ik moet zien te leven van spaargeld en (inkomen uit) investeringen. Toen ik mijn baan opzegde, was er nog geen sprake van het coronavirus. En mijn plan was (en is) om voor mezelf te gaan beginnen.
Omdat ik niet wist hoe snel ik weer aan inkomen zou geraken, had ik een buffer nodig. Het afgelopen jaar heb ik daarom diverse beleggingen verkocht en ben ik een groot deel van mijn salaris opzij gaan zetten, in de vorm van spaargeld.
Dit spaargeld had als doel, om in de 12 maanden na mijn vertrek van te kunnen leven. In een tijd waarin er geen economische uitdagingen zouden zijn, zoals nu door corona, vond ik dit al een hele uitdaging.
Genoeg geld opzij zetten om minimaal 12 maanden van te kunnen leven, mocht ik binnen die tijd niet aan een nieuwe actieve inkomensbron weten te komen.
Financiële zekerheid = een buffer van 12 maanden
Die buffer van 12 maanden heb ik gekozen, omdat ik me hier veilig genoeg bij voelde. Een jaar aan spaargeld zou mij genoeg tijd bieden om mezelf de kans te geven om “even” te ontspannen, mijn plannen uit te werken en voor mezelf aan de slag te gaan. Het algemene advies van drie tot zes maanden was en is voor mijn nieuwe situatie, niet veilig genoeg. Dat voelde echt te kort en onzeker.
Ondanks dat ik me hier veilig bij voelde, begon ik me de afgelopen maand toch te realiseren dat een jaar wellicht niet genoeg is. En dan met name, doordat er door het coronavirus plots een verandering is in de economische en maatschappelijke vooruitzichten.
Ik ben normaal gesproken niet iemand die heel defensief omgaat met mijn financiën. Ik ben geen spender, maar investeerde altijd wel offensief. En ik blijf ook investeren en beleggen, wat er ook gebeurt. Want gaat het allemaal hard onderuit, dan liggen ook daar weer kansen.
Ik ben een dromer, geen doemdenker. Maar in dit soort situaties ook een realist. Ik weet op dit moment gewoon niet hoe lang het allemaal gaat duren en hoe slecht het er mogelijk uit gaat zien straks.
Slecht inschatten van tijd
Bill Gates zei ooit eens: “We overestimate what we can do in a year and underestimate what we can do in ten years”. Als mens zijn we nou eenmaal heel slecht in het inschatten van tijd en wat we in die tijd gedaan kunnen krijgen.
Daarom heb ik in het geval van mijn persoonlijke financiën altijd de volgende regel gehanteerd: “Verdubbel de tijd die je denkt ergens voor nodig te hebben en halveer in je hoofd het te bereiken resultaat”. Een variant van under-promise and over-deliver.
Maar dan voornamelijk dus op je eigen financiën geprojecteerd, en niet op taken of uitdagingen.
Hoe vaak komt het niet voor dat je ziet dat het resultaat van je investeringen binnen een jaar lager uitvallen dan gedacht? En veelal is dit geen kwestie van slecht presterende investeringen of beleggingen. Vaak bereiken ze wel degelijk het punt dat je in je hoofd had, alleen niet binnen de (beperkte) tijd die je hiervoor gepland had.
Hoe veilig voel jij je in deze situatie?
Hoe ziet jouw situatie eruit? Heb je een baan, hoge kosten, kinderen of anderen die afhankelijk van je zijn? Waar bestaat jouw financiële zekerheid uit? Vraag jezelf eens af hoe jij om zou gaan met een situatie waarin je plots geen vast inkomen meer zou hebben. En hoeveel maanden aan leefkosten voor jou als veilige buffer zou voelen.
Het was een goed idee geweest wanneer je in de afgelopen jaren een buffer had opgebouwd. Maar vandaag is beter dan morgen. En het is nog geen drama, economisch gezien. Nog niet!
En dat het erg gaat worden is ook niet zeker. Maar wat mij betreft is die waarschijnlijkheid vele malen groter dan de afgelopen jaren. Dus bereid je daar eens op voor, wanneer je dat nog niet gedaan hebt.
Conclusie
Kort gezegd: ik voel me veilig bij een spaarpot van een jaar aan kosten. Zelfs al zou ik nog een baan hebben nu, dan nog zou ik mijn buffer, onder de huidige omstandigheden, uitbouwen naar 12 maanden aan leefkosten.
Een jaar dus. Dat is waar in deze tijden mijn financiële zekerheid grotendeels op gebaseerd is. Daar voel ik me veilig bij. Maar niet zó veilig als ik me zes maanden geleden voelde, toen ik het plande. Misschien dat een paar maanden meer, of zelfs een jaar extra mij veiliger doet voelen.
Daarom ga ik de komende tijd mezelf eens monitoren. Naarmate de maanden verstrijken en de economische situatie duidelijker wordt. Ik heb een jaar de tijd, financieel gezien, maar wellicht dat ik de komende maanden toch wat meer winst en passief inkomen opzij ga zetten als spaargeld. En daarna weer monitoren wat dat voor mijn gevoel doet.
En ja, spaargeld en inflatie. Geen beste mix natuurlijk. Maar, afgezien van een scenario waarbij er hyperinflatie optreedt, ga ik er op korte termijn vanuit dat de hoogte van die inflatie te absorberen valt. En dat mijn rust en zekerheid een mooie tegenhanger zijn van dit risico. For now!
Wat doe jij om jezelf meer financiële zekerheid te geven in deze onzekere tijden?
