Beleggers hebben elk hun eigen strategie om te investeren in de markt. Maar de meest gehanteerde vormen zijn die van Lumpsum en Dollar-Cost-Averaging.
Bij Lumpsum leg je alles dat je wilt beleggen in één keer in. Geen timing, geen angst of twijfel, gewoon in één keer het bedrag beleggen zodra je het beschikbaar hebt. Uit verschillende studies (waaronder die van Vanguard) is gebleken, dat dit statitisch gezien je het beste resultaat geeft op de langere termijn.
Wat is Dollar-Cost-Averaging (DCA)?
Echter, minstens net zo populair is de strategie van Dollar-Cost-Averaging, afgekort DCA. Deze strategie houdt in dat je gedurende een periode, op vaste tijden een vast bedrag investeert. De meest gekozen periode voor de DCA strategie is maandelijks, maar dit kan natuurlijk ook dagelijks of wekelijks zijn. Of welke vaste periode jij ook wilt kiezen. Up to you!
Voorbeeld
Stel dat je de beschikking hebt over 3.000 euro en je wilt dit niet in één keer investeren, maar uitspreiden over de komende 12 maanden. Je zou er dan voor kunnen kiezen om elke maand 3.000 / 12 = 250 euro in te leggen.
Door op deze manier elke keer een vast bedrag te investeren, maakt het je niet uit wat de prijs van het aandeel op dat moment is. Is de prijs lager, dan koop je meer stukken voor dat geld en is de prijs hoger, dan krijg je er minder stukken voor.
Hiermee krijg je over de gehele periode een gemiddeld bedrag voor jouw belegging. Deze strategie is met name interessant wanneer je nerveus bent om een groot bedrag ineens in te leggen OF wanneer je geen groot bedrag hebt, maar wel maandelijks een deel van je salaris kunt missen.
1. Dollar-Cost-Averaging met een vast bedrag
Het bovenstaande voorbeeld is de populairste, meest bekende en wellicht wel enige echte vorm van DCA. Een vast bedrag per maand, waarmee je uiteindelijk een gemiddelde prijs krijgt voor je investering.
Voorbeeld
Stel, net als hierboven, dat je dus een bedrag van 3.000 euro over een periode van 12 maanden gaat uitspreiden. OF, dat je besluit om 12 maanden lang een bedrag van 250 euro van je salaris te gaan beleggen.
En neem voor het gemak even aan dat het aandeel dat je wilt kopen, nu een prijs heeft van 25 euro. Dan kan het verloop er als volgt uitzien (willekeurig gekozen):
Hiermee heb je na 12 maanden jouw gehele 3.000 euro belegd, waarmee je 124,17 aandelen kon kopen tegen een gemiddelde prijs per aandeel van €24,25.
Je ziet in bovenstaande voorbeeld dat je in sommige maanden meer aandelen kreeg voor de 250 euro (bij een lagere prijs per aandeel) en in sommige maanden minder (bij een hogere prijs per aandeel).
2. Dollar-Cost-Averaging met een vast aantal aandelen
In plaats van ervoor te kiezen om met een vast bedrag per maand te gaan beleggen, kun je ook kiezen om elke maand via DCA een vast aantal aandelen te kopen, tegen de dan geldende prijs per aandeel. Dit is een variant op de eerste DCA strategie.
Zeker wanneer je zelf handmatig aan het beleggen bent en je kunt bij je broker alleen hele aandelen aanschaffen, kan dit een optie zijn. In dat geval ziet jouw aankoop-verloop er dan zo uit de komende 12 maanden:
Hiermee heb je na 12 maanden 2.910 euro belegd, waarmee je 120 aandelen kon kopen tegen een gemiddelde prijs per aandeel van €24,25.
Je hebt hiermee dus 90 euro minder uitgegeven dan via de strategie met een vast, maandelijks bedrag. Maar, je hebt hier ook minder aandelen voor gekregen.
Vergelijking strategie 1 & 2
Om de twee strategieën nu eens te vergelijken, zetten we de aankopen naast elkaar en vergelijken het winstresultaat.
Je ziet hierboven dat de DCA strategie met een vast bedrag, je in dit voorbeeld een hoger eindresultaat geeft. Met een winst van 3,48% versus 3,09%. Dat lijkt niet veel, maar dat is toch zo’n 3,48% / 3,09% = 12,6% hoger.
3. Dollar-Cost-Averaging via een “ladder”
En dan heb je nog een versie, die ik de DCA Ladder noem. Dit werkt hetzelfde als bovenstaande twee strategieën, maar met een twist.
Bij bovenstaande twee strategieen bepaal je wat je vaste bedrag of vast aantal stuks zullen zijn. Daarbij hou je geen enkele rekening met wat de prijs van het aandeel doet. Dat is ook de kracht van de DCA strategie.
Bij een DCA ladder hou je deels wel rekening met de prijs. Hierbij bepaal je een startprijs, in dit geval bijvoorbeeld €25. Daarbij bepaal je een aantal prijspunten om deze prijs heen, zowel boven als onder de startprijs. Binnen een kader hanteer je een normale DCA strategie. Komt de prijs buiten dat kader, dan leg je relatief meer of minder bij.
Voorbeeld DCA ladder
De prijs is nu €25. Je spreekt met jezelf af om één van de bovenste twee strategieën te gaan hanteren voor Dollar-Cost-Averaging, de komende 12 maanden. Tot zover hetzelfde.
Maar je spreekt ook af met jezelf, dat wanneer de prijs van het aandeel ineens hard onderuit gaat of hard omhoog schiet, dat je dan meer/minder aandelen aanschaft dan binnen de standaard DCA strategie.
Een DCA ladder kan er in dat geval als volgt uitzien:
Zolang het aandeel zich “normaal” beweegt, dus tussen bijvoorbeeld een prijs van €23 en €27 (€25 +/- 2 euro), blijf je gewoon de vaste Dollar-Cost-Averaging strategie aanhouden.
Zolang het aandeel zich “normaal” beweegt, dus tussen bijvoorbeeld een prijs van €23 en €27 (€25 +/- 2 euro), blijf je gewoon de vaste Dollar-Cost-Averaging strategie aanhouden.
Deze strategie hanteer ik zelf
Ik bepaal van tevoren een range waarbinnen het aandeel voor mij normaal beweegt. Komt het aandeel buiten deze range, dan koop ik extra bij of juist minder bij dan normaal.
Een goed voorbeeld hiervan is de recente marktcorrectie, waarbij de prijzen van aandelen en indexfondsen binnen een paar weken zo’n 20-30% lager stonden. Hierdoor heb ik extra bijgekocht, omdat deze prijsontwikkeling ver buiten de normale afwijking van prijsschommelingen ligt.
Je kunt er overigens voor kiezen om deze extra aankoop te bekostigen door:
- Extra geld bij te leggen en dus het totale bedrag voor 12 maanden op te hogen (door bijvoorbeeld van tevoren al 20% extra budget beschikbaar te stellen voor dit soort extreme gebeurtenissen).
- Het totale bedrag voor 12 maanden onveranderd te laten (in dit voorbeeld 3.000 euro), waardoor je aan het eind van je budget nog een aantal maanden over zult hebben. Oftewel: hierdoor ben je sneller door je totale budget heen dan de geplande 12 maanden.
Ik heb beiden gebruikt in de laatste jaren. Wanneer ik extra geld had, stelde ik een buffer op voor extreme prijsschommelingen. En wanneer ik niet de beschikking had over een beleggings-buffer, wilde ik voornamelijk mijn geplande budget beschermen.
Ik wilde in dat laatste geval, koste wat kost, niet over mijn budget heen. Want dat budget voor die 12 maanden had ik niet voor niets en ik wilde me dan niet laten verleiden om meer geld (door dit van andere spaarrekeningen te halen, bijvoorbeeld) te beleggen dan ik, tijdens het maken van het plan, bereid was te missen.
Conclusie
Wat je ook kiest, ik denk dat het er om gaat dat je je aan jouw plan houdt. Laat je niet verleiden om ruimschoots van je plan af te wijken, want in veel gevallen maak je dan een emotionele beslissing en dat pakt niet altijd goed uit.
Persoonlijk beleg ik al jaren via de Dollar-Cost-Averaging strategie en ik voel me hier na zoveel jaren prettig bij. Maar dat hoeft natuurlijk niet te betekenen dat dit dé strategie voor jou is.
Iedereen leert door het gewoon te doen en daarbij wellicht zijn of haar eigen aanpassingen te maken op algemeen geaccepteerde strategieën.
Kijk gewoon wat voor jou het beste werkt, wees niet bang om je strategie tussentijds hier en daar wat te tweaken en hou eventueel in een dagboek bij wat je doet en hoe je je erbij voelt – zodat je later terug kunt lezen hoe dit voor jou gewerkt heeft en wat je in de toekomst wellicht anders kunt doen.
