We lijken altijd maar op zoek te zijn naar meer. Meer winst, meer huis, meer tuin, meer tijd. En weet je wat? Ik ben daar echt helemaal ok mee. Ik denk namelijk dat er iets in ons zit dat graag wil groeien. Iets dat ons drijft om onszelf te veranderen.
Waarom zijn er dan zoveel discussies of dit goed of fout is? Waarom vallen we elkaar aan met “je moet minder willen” en “je wordt niet gelukkig van meer”. Ik denk omdat het in de nuance en het doel van “meer willen” zit. Meer willen is op zichzelf denk ik niets mis mee. Maar we ervaren problemen wanneer dat meer niet lukken wil.
Ze zeggen wel eens: “de mate van ons geluk wordt bepaald door het verschil tussen onze realiteit en onze verwachting”.
Wanneer we het gevoel hebben dat onze realiteit niet voldoet aan onze verwachtingen, dan ervaren we pijn. En hoe groter het verschil tussen onze realiteit en verwachtingen, hoe meer pijn en teleurstelling we ervaren. En hoe langer dit doorgaat, hoe dieper het zich in ons onbewuste gaat nestelen. Tel daarbij een stevig portie ongeduld op en je snapt al snel waarom zoveel mensen dagelijks tegen een muur van teleurstelling aanlopen.
En zo gaat het ook met beleggen. Wanneer we elke maand hard werken voor ons inkomen, het geld dat we niet nodig hebben investeren voor de toekomst en de beleggingen niet opleveren wat we voor ogen hebben; dan kan ons het gevoel bekruipen dat de realiteit achterblijft op onze (hoge) verwachtingen.
Een Quick Fix
En dus gaan we op zoek naar moonshots: beleggingen die snel het gat kunnen dichten tussen realiteit en verwachting. En zeker in de laatste jaren, door de opkomst van zeer speculatieve beleggingen, lijkt de mogelijkheid op zo’n “get rich quick scheme” meer aanwezig dan ooit.
Of we nemen het risico om met hefbomen (leverage) te gaan werken. Of gaan we massaal daytraden, op zoek naar financieel geluk. De meeste handelingen die gericht zijn op een snel en buitenproportioneel succes, lopen echter vaak uit op een mislukking. En dan zijn we nog verder van huis.
Is er een oplossing?
Wat is dan de oplossing, wanneer de realiteit onze verwachtingen maar niet lijkt te naderen? Moeten we ons beeld van de realiteit veranderen? Of onze hoge verwachtingen bijstellen?
Voor mij persoonlijk ligt het antwoord in een mix van beiden. Ik schrijf geregeld op waar ik een paar jaar geleden stond met mijn vermogen. En vergelijk dan waar ik nu sta, om vervolgens tot de conclusie te komen dat ik verder ben dan toen. Maar niet zover als dat ik toen voor ogen had.
Ook reset ik geregeld mijn verwachtingen. Door de groei van de afgelopen jaren te projecteren op de toekomst. In mijn hoofd ben ik over 5 jaar altijd verder, dan wat die gecalculeerde projectie mij vertelt. Dat is vaak een nuchtere reality-check.
Verreweg het grootste deel van mijn beleggingen groeit gestaag door. Dat hoeft ook niet spannender en risicovoller te zijn dan het is. En met een kleiner deel ben ik bereid om wat meer risico te nemen.
Ik heb er vrede mee
Er zal wat mij betreft altijd een gat zitten tussen mijn realiteit en verwachting. En ik heb er vrede mee dat ik misschien wel altijd meer zal willen. Maar zodra ik een belletje hoor rinkelen in mijn hoofd, dat wijst op een zekere mate van onvrede over dat “gat”, ga ik weer even zitten om alles op te schrijven.
Dat belletje is – in tegenstelling tot wat veel anderen doen – geen uitnodiging om meer risico te nemen om dat gat te dichten. Het ligt niet aan het succes van mijn beleggingen. Het ligt ook niet aan de veelvoud van materiele bezittingen.
Het ligt aan mij
Het ligt aan mij. Mijn interne proces van het identificeren van het gat tussen realiteit en verwachting. Aan de mate van tevredenheid. Dat proces, daar heb ik zelf volledig controle over. Terwijl ik nauwelijks controle heb over de uitkomst van mijn investeringen. Ik wil dus focussen op waar ik controle over heb en accepteren waar ik geen controle over heb.
Ik wil meer, ik wil groei. Maar ik heb wel voor mezelf besloten dat ik de wens voor “meer en beter” helemaal accepteer, zo lang het mij in beweging zet en vreugde geeft.
Remt het me juist af, dan past het niet bij me en is het niet voor mij bedoeld. En dan is het een kwestie van de realiteit accepteren zoals hij is en mijn verwachtingen in een ander licht zetten.
